Kaneelbroodjes en koude vingers

Sinds ik met mijn vriend ben, bevind ik me ineens 2 keer per jaar in Zweden. Voor hem een droom, voor mij een leuk avontuur en nog een beetje tasten naar: wat vind ik nou van deze mensen, landschappen, eten, het weer en hoeveel muggen zitten hier in de zomer.

Nu gingen we dus in de winter (= doei muggen) en reden we met overvolle volvo en onze lieve maar soms ook boze ("niet meer auto!!") dreumes de evergreens, rode houten huisjes en sneeuw tegemoet. Met op de achtergrond gekmakende liedjes over dansende poezen, apen en stoute muizen gezongen door een volwassene in de kleren van een kleuter (niet mijn partner) of iets met gitaren - als wij geluk hadden.

En o wat een magisch mooie plekken en lieve mensen maakten we mee! Via lieve vrienden in het zuiden, naar Retraite centrum Kärlingesund in het mooie Bohuslän om mijn 37e verjaardag op bijzondere wijze in te luiden, om nog 9 uur noordelijker te eindigen in een een magisch wit Jämtland waarvan ik niet wist dat het zó mooi kon zijn.

Het waren 3 weken vol wandelen, lezen, achter stoute dreumes aanrennen, kanelbullar eten, langlaufen, meer achter stoute dreumes aanrennen, slapen en soms minder slapen... en dat op prachtige inspirerende plekken in de uitgestrekte Zweedse en Noorse natuur.

Als je nou dit verhaal leest en denkt : jeetje de perféctie, wat heb ik zelf eigenlijk gedaan met mijn leven deze weken?

No worries, het was óók gewoon het echte leven. Met ongeveer elke keer weer half ruziënd en net te laat de auto instappen op naar een volgende bestemming met een doos half in je nek, of lusteloze momenten met iets meer tijd op onze schermen dan cool is om toe te geven. Of mijn vingers die eraf vroren in -18 graden en meteen op mijn plaat gaan - met knie en duim half in de kreukels - op mijn professionele langlaufski's bij de eerste (en ook de tweede, daarna ben ik afgestapt) minuscule afdaling, waarvan mijn vriend uiteraard de schuld kreeg. De dagen erna mokkend omdat hij mijn 'blessures' naar mijn smaak niet serieus genoeg nam.

Dus, om nou te zeggen van: goh, helemaal uitgerust en opgeladen deze vakantie en tussen ons gaat het beter dan ooit!? Nee, niet per se.

Én het was ook een hele bijzondere tijd met twee van mijn lievelingsmensen, waarin we veel inspiratie, nieuwe verbindingen en mooie herinneringen met elkaar hebben opgedaan, samen lekker kritisch (op slechte koffie (ik), slecht geluid (hij) of onaardige B&B eigenaren) en soms ook lyrisch (over goeie koffie, muziek, fabuleus eten en natuurlijk die ge-wel-dig-e natuur) zijn geweest en hebben genoten van ons fantastisch grappige en ondeugende kindje (ook erg hebben genoten als ze weer sliep). En... waarin ik toch al weer een beetje nostalgisch aan het dromen ben geslagen over een derde zomer in Zweden. Maar nu eerst : LENTE! lekker in mijn eigen bed slapen, zin om alle fijne contacten in Zutphen weer te zien en lekker aan de bak met haptonomie en IFS in mijn praktijk voor haptotherapie, zwangerschaps- en relatiebegeleiding in Warnsveld.

Joe!